کد مطلب:21062 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

فردي به شدت گرفتار حسادت است، مخصوصاً در زمينه پيشرفت مالي ديگران، چه كند تا از اين مرض روحي نجات يابد؟ و اگر گرفتار مرض هاي روحي شهوت پرستي و جاه طلبي باشد چه طور؟

در پاسخ به سؤال حضرت عالي نكاتي را تقديم مي كنم :

1. اول بايد بدانيم حسد چطور بوجود آمده؟ يكي از دلايل ايجاد آن، احساس ذلّت در خود است. چون خود را ذليل و حقير و كم، احساس مي كند از عزيز و بزرگ شدن ديگران احساسي ناخوشايند به او دست مي دهد و آرزو مي كندكاش او هم آنچنان ميشد.

2. حال كه مي خواهيم آن را رفع كنيم، راههاي فراوان دارد.

الف : خود را متذكر كنيم به مفاسدي كه در نتيجة حسد بوجود مي آيد، از جمله امام باقر( مي فرمايد : حسد ايمان را ميخورد، همچنانكه آتش هيزم را مي خورد. يكي از دلايل آن مطلب، اين است كه در واقع حسود، نسبت به خداوند غضبناك است كه چرا به او دادي و من را محروم كردي؟ و اينكه دچار حبّ دنيا شده است و ...

از ديگر مفاسد آن، فشار قبر است. صاحب چنين رذيله اي هم در دنيا و هم در برزخ و هم در قيامت معذب است. و ازمفاسد ديگرش اينكه مقدمه است براي ساير رذيله هاي اخلاقي مانند غيبت، تهمت، فحش و ... . چون كسي كه حسود است براي خاموش كردن آتشي كه در سينهاش شعله ور شده به هر راهي متوسّل مي شود و عقلش زمام او را در دست ندارد. به اين ترتيب با تذكر مي تواند ارادة خود را براي مقابله با آن تقويت كند.

ب : دوم آنكه نيّت ها و اعمال فاسد مانند حسد، با از بين رفتن علتي كه آنها را بوجود آورده، نابود مي شود. ريشة همة مفاسد از جمله حسد اين است كه فرد گناهكار ايمان ندارد كه خداوند از روي حكمت و صلاح نعمتي را به كسي نصيب مي كند يا ميگيرد. بعبارت ديگر به عدل خداوند ايمان ندارد. اگر او را عادل مي داني، تقسيم او را هم عادلانه بدان.

پس بايد اصول اعتقادي خود را بازبيني كند كه دچار انحراف نشده باشد، و اگر وقتي براي آن نمي گذاشته، از اين پس زماني را براي تحصيل دين بگذارد تا به مرحله اي برسد كه در خود احساس كرامت و بزرگي كند و چون خود را بزرگ ديد، از بزرگي ديگران به حسادت نمي افتد.

ج : آنچه گفتيم (در شماره الف و ب)،علاج علمي بود، اما علاج عملي : هر چه نفس به تو دستور داد، بر خلاف آن عمل كن. اگر ميگويد : اين فرد را توهين كن! تو به او محبت كن،و نيكوييهاي او را در مقابل مردم به زبان بياور و به مرور، نفس انسان از اين بيماري، راحت ميشود. و در اين راه تضرّع به درگاه الهي و استمداد از معصومان نيز لازم مي باشد.



منابع و مآخذ :

1. اربعين حديث امام خميني( ، ص106 تا115